آرمان اوکراینیها عبارتست از ملیّت مستقل با انتخابات آزاد و منصفانه؛ و حق تعیین سرنوشتشان به دست خودشان. ایرانیها هم آرمانی مشابه دارند که در همین چند هفته گذشته صدها جان و هزاران اسیر از آنها گرفته است…
ایرانیان میخواهند معنای زندگی در ایران را از اساس عوض کنند. ایرانیان میخواهند خودِ «زندگی» را بازتعریف کنند، و دستانی را که چهل سال سعی کرده آنها را در قالبهای کوچکِ پیشساخته فرو کند قطع کنند…
در کنار دختران و زنانی که به ضرب گلوله و باتون کشته میشوند، تعداد زیادی از پسران و مردان هم کشته شدهاند. این نسل نه فقط خشم خود را، بلکه غضب و تحقیر و توهین و دلشکستگی و بیعدالتی تمام ۴۳ سال گذشته را با خود حمل میکند…
حتی اگر رژیم ایران بخواهد برای دوام خودش هم که شده، قدری از محدودیتهای دینی را کم کند و ظاهری تعدیلشده به خود بدهد، چیزی از اعتراضات مردمی کم نخواهد شد. ایرانیها دیگر آخوندها و سپاه را دو نیروی شرّ میدانند…
دوام جمهوری اسلامی فقط مرهونِ قوای قهریه نبوده است. نبوغ این نظام این بوده که درون ساختار خود، سوپاپهای اطمینان هم قرار داد. رژیم ایران همهٔ مشخصات دیکتاتوری را دارد، ولی پشت نقابی از مردمیبودن پنهان شده…
آینده، یک جای دور نیست. یک اسم نیست. بلکه در واقع یک «فعل» است، یک کنش است: چیزیست که ما امروز میسازیم. ما نمیتوانیم اجازه دهیم که آینده مثل موجی بیاید و بیاختیار ما را ببرد یا از طرفِ دیگران به ما دیکته شود…
میخائیل گورباچف، آخرین رهبر شوروی و از مسببان پایان جنگ سرد و فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، در سن ۹۱ سالگی مرد. او به رغم دستاوردهای بزرگش در زمان تصدی دولت، در دوران بعد از آن هیچ کارهای نبود…
برای حکومت ایران و طالبان، کنترلِ بدنِ مردم بهطور عام و حجابِ اجباری بهطور خاص، یک مسئلهٔ هویتی و حیاتیست. یعنی «حجاب اختیاری» تهدیدِ وجودی محسوب میشود. این رژیمها با وسواسِ کنترل بر انسان شکل گرفتهاند…
حس نوستالژی منبعی از انرژی ذهنیست و برای بهداشت روان مفید است. نوستالژی صرفا پناهگاهی برای دردهای زمان حال نیست، بلکه مرجعی برای الهامگرفتن دربارهٔ زندگی آیندهٔ خودمان و پیگیری اهدافیست که برای ما باارزشند…
رادیواکتیوِ ناشی از آزمایشهای اتمی تا هزاران سال در زمین باقی میماند و یادگار نسل ما خواهد بود. وقتی آیندگان داستانِ ما را از زمین استخراج کنند، معلوم میشود که ما خودمان را نابود کردیم یا آیندهٔمان را ساختیم…
هیچ دلیل طبیعی وجود ندارد که مانع تکامل نظامی کشورهای کوچک شود، چون اندازه دیگر عامل تعیینکننده نیست. و کشورهای کوچکتر هم میتوانند به قدرتهای بزرگ تبدیل شوند: کشورهایی تعیینکننده و خطرناک.
به نظر میرسد معایب ادارات قدیم، استفاده از دورکاریِ امروز را به خوبی توجیه میکند. زمانی که کاغذها و قفسهها پیشرفتهترین ابزار ذخیرهسازی اطلاعات بودند، اداراتِ افسردهکننده همچون شرّی ضروری به نظر میرسیدند…