تصاویر اعتراضات ایران بسیار نیرومند و گیراست؛ به‌خصوص آن‌که عناصر فراوانی از نافرمانی را در خود دارد. استفادهٔ زنانِ ایران از تصاویر برای اعتراض به سرکوب جنسیتی رژیم ایران پیشینه‌ای دارد که الهام‌بخش امروز است…
برچسپ‌ها: تاریخ
شعار «زن، زندگی، آزادی» تقریبا به تمام نقاط ایران سرایت کرده است. و به رغم سرکوب وحشیانه نیروهای رژیم که به صدها کشته و هزاران دستگیری انجامیده است، هیچ نشانه‌ای از خاموشی این دور از اعتراضات دیده نمی‌شود…
امید بر این فرض استوار است که ما نمی‌دانیم چه پیش خواهد آمد و در فضای عدم قطعیت جای کافی برای عمل وجود دارد. وقتی عدم قطعیت را به رسمیت می‌شناسید یعنی تصدیق می‌کنید که شاید بتوانید بر نتایج تاثیر بگذارید…
آرمان اوکراینی‌ها عبارتست از ملیّت مستقل با انتخابات آزاد و منصفانه؛ و حق تعیین سرنوشت‌شان به دست خودشان. ایرانی‌ها هم آرمانی مشابه دارند که در همین چند هفته گذشته صدها جان و هزاران اسیر از آن‌ها گرفته است…
ایرانیان می‌خواهند معنای زندگی در ایران را از اساس عوض کنند. ایرانیان می‌خواهند خودِ «زندگی» را بازتعریف کنند، و دستانی را که چهل سال سعی کرده آن‌ها را در قالب‌های کوچکِ پیش‌ساخته فرو کند قطع کنند…
در کنار دختران و زنانی که به ضرب گلوله و باتون کشته می‌شوند، تعداد زیادی از پسران و مردان هم کشته شده‌اند. این نسل نه فقط خشم خود را، بلکه غضب و تحقیر و توهین و دل‌شکستگی و بی‌عدالتی تمام ۴۳ سال گذشته را با خود حمل می‌کند…
حتی اگر رژیم ایران بخواهد برای دوام خودش هم که شده، قدری از محدودیت‌های دینی را کم کند و ظاهری تعدیل‌شده به خود بدهد، چیزی از اعتراضات مردمی کم نخواهد شد. ایرانی‌ها دیگر آخوندها و سپاه را دو نیروی شرّ می‌دانند…
دوام جمهوری اسلامی فقط مرهونِ قوای قهریه نبوده است. نبوغ این نظام این بوده که درون ساختار خود، سوپاپ‌های اطمینان هم قرار داد. رژیم ایران همهٔ مشخصات دیکتاتوری را دارد، ولی پشت نقابی از مردمی‌بودن پنهان شده…
علی‌نژاد با به حرکت در آوردنِ جامعهٔ زنان، آن‌ها را به دور ریختنِ قوی‌ترین نمادِ تبعیضِ جنسیتیِ رژیم ایران، یعنی حجاب اجباری، تشویق کرد. او حجاب را به دیواری تشبیه می‌کند که اگر بریزد، تمامِ نظام از هم می‌پاشد…
آینده، یک جای دور نیست. یک اسم نیست. بلکه در واقع یک «فعل» است، یک کنش است: چیزی‌ست که ما امروز می‌سازیم. ما نمی‌توانیم اجازه دهیم که آینده مثل موجی بیاید و بی‌اختیار ما را ببرد یا از طرفِ دیگران به ما دیکته شود…
میخائیل گورباچف، آخرین رهبر شوروی و از مسببان پایان جنگ سرد و فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، در سن ۹۱ سالگی مرد. او به رغم دستاوردهای بزرگش در زمان تصدی دولت، در دوران بعد از آن هیچ کاره‌ای نبود…
برای حکومت ایران و طالبان، کنترلِ بدنِ مردم به‌طور عام و حجابِ اجباری به‌طور خاص، یک مسئلهٔ هویتی و حیاتی‌ست. یعنی «حجاب اختیاری» تهدیدِ وجودی محسوب می‌شود. این رژیم‌ها با وسواسِ کنترل بر انسان شکل گرفته‌اند…