ادبیات، فلسفه، سیاست

برچسپ‌ها: سیاست

rp-2
با تبلیغ رسانه‌ای و شانتاژ در شبکه‌های اجتماعی نمی‌توان بدیل جعل کرد. روحیهٔ شخصیت‌پرستانه، ضددموکراتیک و ارتجاعیِ حامیان سلطنت، تهدیدی علیه شکل‌گیری دموکراسی واقعی در ایران است…
حتی در زمان بروز تنش‌های شدید، آمریکا به تاسیسات موشکی، پهپادی، اتمی، یا نظامی در داخل ایران حمله نکرده است. ولی مقامات آمریکایی همیشه گفته‌اند که برای پاسخ به تهدیدات احتمالی از سوی ایران، تمام گزینه‌ها روی میز است…
اعتراض شیوه‌ای حیاتی از مشارکت سیاسی است. اما جامعه باید در هنرِ اعتراض کردن مهارت پیدا کند. باید از موفقیت‌ها و شکست‌های جنبش‌های گذشته آموخت؛ از تاکتیک‌ها و متدهای آن‌ها، و از عزم آن‌ها برای فراگیر بودن…
قوه قضاییه مستقل نیست. خصوصا در محاکم سیاسی و دینی، ماموران اطلاعات و سپاه هستند که اتهامات را صادر می‌کنند و حتی مجازات را تعیین می‌کنند. دادستان‌ها و قضات صرفا احکام را امضاء می‌کنند و احکام به آن‌ها دیکته می‌شود…
این یک انقلاب است. این آخر جاده برای جمهوری اسلامی است. این رژیم قابل اصلاح نیست. اصلاحات سال‌ها پیش تست شد. با این نوع رژیم و این نوع رهبر، اصلاحات ممکن نیست. حکومتِ جایگزین را عبارت «زن، زندگی، آزادی» تعیین خواهد کرد…
آرمان اوکراینی‌ها عبارتست از ملیّت مستقل با انتخابات آزاد و منصفانه؛ و حق تعیین سرنوشت‌شان به دست خودشان. ایرانی‌ها هم آرمانی مشابه دارند که در همین چند هفته گذشته صدها جان و هزاران اسیر از آن‌ها گرفته است…
در کنار دختران و زنانی که به ضرب گلوله و باتون کشته می‌شوند، تعداد زیادی از پسران و مردان هم کشته شده‌اند. این نسل نه فقط خشم خود را، بلکه غضب و تحقیر و توهین و دل‌شکستگی و بی‌عدالتی تمام ۴۳ سال گذشته را با خود حمل می‌کند…
حتی اگر رژیم ایران بخواهد برای دوام خودش هم که شده، قدری از محدودیت‌های دینی را کم کند و ظاهری تعدیل‌شده به خود بدهد، چیزی از اعتراضات مردمی کم نخواهد شد. ایرانی‌ها دیگر آخوندها و سپاه را دو نیروی شرّ می‌دانند…