وقتی در پاییز ۱۹۸۰ جنگ ایران و عراق درگرفت، آمریکا بر سر دوراهی بود که طرفِ کدام‌شان را بگیرد. هنری کیسینجر این معضل را در یک جمله خلاصه کرد: «حیف که نمی‌شود هر دو بازنده باشند»…
برچسپ‌ها: تاریخ معاصر
نخبگان آفریقای جنوبی، یادگار ماندلا را پایمال کرده‌اند. کنگرهٔ ملی آفریقا دیگر بر دل و جان مردم حکومت نمی‌کند. فرهنگ و رفتار کنگرهٔ ملی با آن حزبی که کشور را به سمتِ آزادی رهبری کرد، هیچ سنخیتی ندارد…
ملت‌ها چگونه در جنگ پیروزها می‌شوند؟ استراتژی بهتر، قدرت آتش برتر، و عزم رهبران، همهٔ این‌ها اهمیتی کلیدی دارند. اما یک عنصر حیاتی‌ست که خیلی مواقع نادیده گرفته می‌شود. گرچه شاید امری ناملموس باشد…
طی سال‌های گذشته، با هر موج جدیدی از اعتراضات، انتظاری فزاینده برای سقوط رژیم اسلامی در ایران ایجاد شده است. اما چه چیزی منجر به تغییر ماهیت رژیم تهران خواهد شد؟
از نظر نیروهای سکولار، گاندی نمایندهٔ هندوستان خیالی گذشته است، اما برای دولت فعلی هند، او فقط رهبر استقلال هند از مستعمرهٔ انگلیس نیست، بلکه ابزاری برای توجیه وجههٔ بین‌المللی حکومت است…
از آغاز جمهوری اسلامی برای چهل‌وسه سال ایرانی‌ها در وحشت زندگی کرده‌اند. وحشتی که در تمام تصمیمات عادی فرد نفوذ می‌کند، و هر جا می‌رود دلشوره دارد. شادی‌هایش را مخفی می‌کند، غم‌هایش را، و خشمش را…
طی چهار دهه تفتیش وحشیانه، به افراد عادی حامی رژیم مجوزی غیررسمی داده شد تا به‌طور خودسر اوضاع را کنترل کنند. هر کسی می‌تواند به بهانهٔ امر به معروف و اِعمالِ حجاب، به زنان تعرض کند؛ چون رژیم این را می‌خواهد…
در جمهوری اسلامیْ خشونت علیه زنان در خانه نهادینه می‌شود و در جامعه منعکس می‌شود. اما این خشونت فقط جسمانی نبوده است، بلکه اجتماعی، حقوقی، و اقتصادی هم بوده است. این فرهنگی‌ست که رژیم ایران ترویج داده است…
حتی پیش از شروع اعتراضات اخیر، مذاکرات اروپا و ایران بر سر برنامهٔ هسته‌ایِ تهران به بن‌بست خورده بود. رهبران دنیای دموکراتیک باید در رابطهٔ خود با رژیمِ بربرِ ایران که هیچ ندامتی از کشتن شهروندانش ندارد تجدید نظر کنند…
دیکتاتورها به هنجارهای بین‌المللی اعتقاد ندارند. دیکتاتورها خودشان قوانین‌شان را تعیین می‌کنند. تنها اولویت دیکتاتورها بقاست و برای این کار تمام موازین اخلاقی را زیر پا می‌گذارند، و هر معاهده‌ای را نقض می‌کنند…
ایران انواع معاهدات بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی و اجتماعی و فرهنگی را امضاء کرده است، اما رژیم ایران مدام آن‌ها را نقض می‌کند، حق اعتراض مسالمت‌آمیز را زیر پا می‌گذارد و به نیروی مرگبار و شکنجه متوسل می‌شود…
این یک انقلاب است. این آخر جاده برای جمهوری اسلامی است. این رژیم قابل اصلاح نیست. اصلاحات سال‌ها پیش تست شد. با این نوع رژیم و این نوع رهبر، اصلاحات ممکن نیست. حکومتِ جایگزین را عبارت «زن، زندگی، آزادی» تعیین خواهد کرد…