ایران در حال انقلاب است، اما بدون حمایت غربْ رژیم اسلامیِ افراطی در ایران بدون کشتارکردن به شکست تن نخواهد داد.
اعتراضات در ایران کماکان ادامه دارد و زنان و دختران نقشی کلیدی در آن دارند. تا کنون صدها نفر کشته شده‌اند. دیگر شکی نیست که این انقلاب است، و خواسته مردم روشن است.
رژیم ایران به لحاظ فرهنگی ورشکسته است، از نظر دینی ورشکسته است، از لحاظ اقتصادی ورشکسته است. هیچ پاسخی برای مردم ندارد، و دهه‌هاست که با نژاد بشر سرشاخ شده است.
اما مصیبت این رژیم را مردم ایران تحمل کرده‌اند. بیش از ۱۲۰ هزار اعدام، که تدریجا به بیرون از مرزهای ایران گسترش یافت و صدور تروریسم‌اش را هم در دنیا داریم می‌بینیم. از طرفی مسئله هسته‌ای را هم داریم. اگر رژیم ایرن به دست مردم ایران سرنگون نشود، روز به روز به تهدیدی بزرگ‌تر برای همه دنیا تبدیل می‌شود.
***
مردم سرشار از نفرت از نظام دینی حاکم هستند و شعار می‌دهند: «می‌جنگیم، می‌میریم، ایران رو پس می‌گیریم» . و واقعا هم دارند می‌میرند. ایران بالاترین سرانهٔ اعدام را در جهان دارد. رژیم ایران ماهیتی شکارگرانه دارد ــ شکارگری در ذات این رژیم است.
مهسا امینی را کشتند چون زن بود، و وحشیانه کشتند چون مقاومت کرد. زن‌ستیزی عمیقا در تار و پود رژیم بافته شده است. همان‌طور که یهودستیزیْ سوختِ نازی‌ها بود، زن‌ستیزی هم سوختِ شکارگرانِ فاشیست در ایران است.
دختران ایرانی امروز دقیقا به خاطر همان چیزی می‌جنگند که قبل از انقلاب ۵۷ می‌خواستند. حق انتخاب پوشش، حق حرف زدن، و اجتماع. این حق آن‌هاست. حق غیرقابل انکار بشر است. دختران به طور تاریخی در خط مقدم بودند چون همیشه مورد ظلم واقع شده‌اند.
هیچ کس علم غیب ندارد و ما نمی‌دانیم آینده دقیقا چه شکلی خواهد بود. در تجربه سوریه، مشکلی اصلی عدم گستردگی قیام علیه رژیم نبود، چون اکثریت مردم می‌خواستند رژیم برود. دلیل اصلی عدم سقوط رژیم این بود که یک اپوزیسیون سازمان‌یافته و متحد که دنیا از آن حمایت کند وجود نداشت.
و توحشی که در سوریه دیدیم، عمدتا از سوی رژیم ایران بود. رژیم ایران بود که به اسد نشان داد چه‌طور عمل کند. در داخل ایران هم اگر رژیم از توحش دست بردارد، ظرف چند روز ساقط می‌شود.
مایک پمپئو رئیس سابق سازمان سیا و وزیر خارجه سابق آمریکا عقیده داشت حلقهٔ مفقوده در سیاست آمریکا، حتی به رغم سیاست فشار حداکثری، فقدان حمایت از اپوزیسیون ایران است.
***
هر چه جامعه بین‌المللی بیشتر دست دست کند و به روابطش با رژیم ایران ادامه دهد ــ مثل غول‌های مخابراتی اسپانیا که هنوز به رژیم تکنولوژی می‌فروشند، یا گوگل یا دیگران ــ و برای ادامهٔ بقای مردم ایران اینترنت برای آن‌ها فراهم نمی‌کنند، و امکان ارتباط برای‌شان ایجاد نکنند، این کشتار پشت درهای بسته ادامه خواهد یافت.
این مسئله حیاتی است. هر چه زودتر جامعه بین‌المللی باید پشت اپوزیسیون ایران بایستد، این رژیم زودتر امکان مانور و پنهان کردن جنایاتش را از دست خواهد داد.
این همان رژیمی است که پای ناراضیانِ زنده را با طناب پشت وانت می‌بست و دور شهر می‌کشید تا بدن‌شان پاره پاره شود، تا همه مردم در شهر و در بازار و در خیابان ببیند چه بلایی بر سر آزادیخواهان در ایران می‌آید.
امروز دیگر یک حکومت سکولار در ذهن مردم نقش بسته است: آرمان دموکراسی‌خواهی و تشکیل جمهوری بر اساس تاریخ گذشتهٔ خودشان.
آن‌چه امروز نیاز داریم، حمایت جامعه بین‌المللی است، در هم‌سویی با تاریخ و واقعیاتِ آن‌چه امروز در ایران رخ می‌دهد و رسیدن به این اجماع که رژیم ایران باید برود؛ و البته که ما درباره اعزام نیروی نظامی حرف نمی‌زنیم، چون نیروها و منابع کافی در داخل ایران وجود دارد.
