اسلام مرامِ بسیار صریح و روشنی دارد. برای فهمِ اسلام نیاز نیست به حرف‌های رهبران مسلمان یا مردم مسلمان گوش کنید. کافی است که حرف‌های خودِ محمد و الله را بخوانید. برای من که شبیه دنیای علمی-تخیلی است…
شاکلهٔ رهبری در اسلامِ سیاسی چیست؟ ماهیت و رفتار نظام اسلامی چگونه است؟ جایگاه بازیگران قدرت و مردم کجاست؟ منافع و عوارضِ حکمرانی در نظام اسلامی چیست؟ افق حکومت اسلامی و رهبرانش کجاست؟
تاریخ مدرنِ ایران متاثر از فتواهاست. مدت‌ها پیش از انقلاب ۵۷، اسلام‌گراها برای کسبِ قدرت از فتواها استفاده می‌کردند تا با سلطنت‌خواهان و تجددخواهان مبارزه کنند، و کشور را به صدر اسلام برگردانند…
نافرمانی مدنیْ نمونه‌ای از قدرت سیاسی است. وقتی شهروندان در کنار هم به قوانین ضدانسانی اعتراض می‌کنند، یعنی در میان آن‌ها قدرت سیاسی وجود دارد. اعتراضِ عمومی به قوانین ظالمانه، تجلی فضای عمومی جامعه است…
در ۱۹۴۹، چهار سال پس از تاسیس سازمان ملل، رمانِ «۱۹۸۴» اثر جورج اورول منتشر شد. این کتاب بر منازعهٔ نابرابر بین دولت‌های استبدادی و مردم تمرکز دارد. منازعه‌ای که درونِ ساختارِ روابط بین‌الملل شکل می‌گیرد…
نشانه‌هایی از چرخش به سمت اقتصادِ مبتنی بر تولید و نیروی کار و بومی‌گرایی به جای مالی‌گرایی و جهانی‌سازی دیده می‌شود؛ روندی که ممکن است در قالب یک مدل سیاسی جدید، طیف‌های سیاسیِ متضاد را به دنبال خود بکشد…
نظم جهانیِ واقعی قبلا هم هرگز وجود نداشته است. این ایده‌ای مدرن است که چند قرن پیش در اروپای غربی شکل گرفت. اما حالا که تمام دنیا این نیازِ ژئوپولیتیک را حس می‌کند، نظم بین‌الملل حامیان چندانی ندارد…
برتری دولت‌هایی مثل چین در هوش مصنوعی، مزیتی قاطع نسبت به دموکراسی‌هاست. اما اگر کشورهای دموکراتیک بخواهند هوش مصنوعی خود را به حد چین برسانند، باید طوری عمل کنند که حقوق اساسی و آزادی‌های مدنی را قربانی نکند…
منافع همکاری‌های علمی در حدی که طرفداران دیپلماسیِ علم مدعی بوده‌اند نیست. دیپلماسیِ علم این قدرت را ندارد که با یک تماس مستقیم با مسکو جنگ را تمام کند، بلکه فعلا می‌تواند متحدان واقعی را به هم نزدیک‌تر کند…
دار و دستهٔ حقانی‌ها و قندهاری‌ها برای کنترلِ قدرت با هم دعوا دارند. یکی دنبال خلافت است و دیگری دنبال امارت. اگر تاریخ راهنمای ما باشد، هر شکلی از دولت تحت رهبری و سلطهٔ طالبان، تهدیدی علیه صلح منطقه و دنیاست…
آثار قدرت نرم در سیاستِ بین‌الملل معمولا آهسته و غیرمستقیم است. آثار بمب و گلوله را بلافاصله می‌توانیم ببینیم، ولی جاذبهٔ ارزش‌ها و فرهنگ شاید فقط در بلندمدت قابل مشاهده باشد. و غفلت از این امر، اشتباهی بزرگ است…
وقتی ایلان ماسک از آزادی بیان در توییتر حرف می‌زند، در واقع منظورش این است که «توییتر بیش‌ازحد به نفع نخبگان عمل می‌کرد؛ ولی من این کار را نمی‌کنم». ولی این به معنای آزادیِ بیانِ بیشتر نیست، بلکه صرفا به معنای…
