ادبیات، فلسفه، سیاست

برچسپ‌ها: سیاست روز

rp-fans
اگر اپوزیسیونِ خارج بتواند ساختارسازی کند و حامیان خود را سازمان بدهد، ایرانی‌ها می‌توانند به شکل‌گیری برخی روندهای دموکراتیک امیدوار باشند. اما در نبودِ سازمان‌یافتگی، اپوزیسیونِ خارج کماکان بی‌اهمیت خواهد بود…
آیا احیای ظاهرا ناگهانی روابط دیپلماتیک ایران و عربستان می‌تواند پیام‌آور عصر تازه‌ای از دیپلماسی و تنش‌پرهیزی در خاورمیانه باشد؟ یا این‌که توهمی بیش نیست؟
اگر می‌توان دارایی‌های دشمنانِ فاسد را، هنگام سرنگونی یا بروز جنگ مسدود کرد، چرا پیش‌دستانه این کار را نکرد؟ همان‌طور که دولت آمریکا در مورد مافیای روسیه و دوستان پوتین نشان داد، اختیار قانونی برای مسدودسازی عوایدِ فساد را دارد…
پهلویست‌ها می‌خواهند از جنبش دموکراسی‌خواهی ایران همچون سکوی بازگشت به قدرت استفاده کنند؛ آن هم با تاکیدِ کاذب بر یکپارچگی و تهدیدِ تجزیه‌طلبی که اثری مخرّب بر جنبش دموکراسی ایران خواهد داشت…
از نظر نیروهای سکولار، گاندی نمایندهٔ هندوستان خیالی گذشته است، اما برای دولت فعلی هند، او فقط رهبر استقلال هند از مستعمرهٔ انگلیس نیست، بلکه ابزاری برای توجیه وجههٔ بین‌المللی حکومت است…
اعتراضات جاری بی‌رهبر هم نیست. معترضان، از بعضی شخصیت‌ها و گروه‌ها الهام می‌گیرند. این‌ها در بطنِ انقلابی هستند که به عقب برنخواهد گشت. هرچند رژیم آنچنان از سوی آن‌ها احساس تهدید می‌کند که بسیاری را زندانی کرده…
ناتوانی آمریکا در واکنش به اعتراضات ایران تازگی ندارد. ابراز نگرانی مقامات آمریکایی و اروپایی هم مانع سرکوب خشن ایرانیان از سوی نیروهای امنیتی نشده است. اما خوشبختانه خود ایرانی‌ها راه‌حل‌هایی پیدا کرده‌اند…
دیکتاتورها به هنجارهای بین‌المللی اعتقاد ندارند. دیکتاتورها خودشان قوانین‌شان را تعیین می‌کنند. تنها اولویت دیکتاتورها بقاست و برای این کار تمام موازین اخلاقی را زیر پا می‌گذارند، و هر معاهده‌ای را نقض می‌کنند…
ایرانیان می‌خواهند معنای زندگی در ایران را از اساس عوض کنند. ایرانیان می‌خواهند خودِ «زندگی» را بازتعریف کنند، و دستانی را که چهل سال سعی کرده آن‌ها را در قالب‌های کوچکِ پیش‌ساخته فرو کند قطع کنند…