همهگیری کرونا به ما یادآوری کرد که مرگ همیشه به ما نزدیک است. اما بهطور کلی مرگْ موضوعی ممنوعه بوده است و به ما یاد دادهاند که از پرداختن به آن پرهیز کنیم. چرا؟
سریال جدید اوتوپیا، محصول آمازون، توطئهٔ جمعیتزداییِ زمین ازطریقِ یک بیماریِ همهگیر را روایت میکند. این جدیدترین درامِ پارانویایی، آنقدر پیشگویانه است که آدم حس میکند مبادا زمانِ پخش آن هم خود بخشی از یک طرحِ توطئه باشد.
در یکی از مراحل تکاملی انسان حتما این واقعیت درک شده است که با مرگ جسم، آگاهی نیز میمیرد. نظریهای که میگوید، مرگ فراموشی ادراک است در اصل یک واقعیت پیچیدهایست که فقط میتوان با قیاس کردن به آن دست یافت، نه مشاهده.
اینکه شبیهِ کسی باشید که شخصیتی منفی یا خائن دارد یا بهنوعی آدمِ بدیست، ناخوشایند است، چون این سوال را در ما برمیانگیزد که: چرا من باید شبیه او باشم؟
نوستالژیْ حسِ محبوبیت، امنیت، و ارتباط با دیگران ایجاد میکند و میتواند الهامبخش و مایهٔ خوشبینی به آینده باشد، چون به ما کمک میکند چیزهای خوبی را دربارهٔ خودمان و دیگران به یاد آوریم.
آیا میدانید غم انگیزترین چیز در زندگی چیست؟ شاید فکر کنید که پیر شدن یا فرارسیدن مرگ ما باشد. اما نه. آن چیز اندوهی است که در پایان زندگی تجربه میکنیم، زمانی که در بستر مرگ دراز کشیدهایم و حسرت میخوریم که کاش طور دیگری زندگی میکردیم.
وقتی به یک زبان خارجی گوش میکنیم، ممکن است حروفی را بشنویم که در زبان مادریِ خودمان وجود نداشته باشد یا حتی هرگز شبیهِ آنها را نشنیده باشیم. اولینبار که چیزِ جدیدی به گوشمان میخورد، ممکن است به دلایلی برایمان جذاب یا ناخوشایند باشد.
علم روانشناسیْ وجههٔ بسیار روشنتری از ملالت را آشکار کرده است. محققان دریافتهاند که ملالتْ آدم را تشویق میکند به دنبال معنای زندگی برود، او را وادار به کاوشگری میکند، و به نوجویی سوق میدهد.
برنارد گرت نظریهپرداز اخلاقیات معتقد است آدم برای آنکه شاد باشد یا در زندگی کامیاب شود، لازم نیست اخلاقیات را رعایت کند. یعنی ممکن است کسی فاسد باشد، اما بههرحال کامیاب شود.
این احساس که حافظهٔ شما ضعیف است، شاید ناخوشایند یا حتی ترسناک باشد. و این مایهٔ تعجب نیست، چون حافظه، هویت ما را میسازد. تواناییِ تامل دربارهٔ گذشته و اشتراکگذاری آن، نقشی اساسی در هویت ما، روابط ما، و ظرفیت ما در تصور آینده دارد.