جویس با خاک‌پرستی و ملت‌پرستی مخالف است. سوالی که جویس مطرح می‌کند این است که قدرت‌پرستی و دین‌پرستی و فرقه‌گرایی چه ارزشی در برابر اساس حیات دارد؟ این سوالی‌ست که صد سال پیش او در «اولیس» مطرح کرده بود…
برچسپ‌ها: ادبیات جهان
موراکامی با کاوش تاریخ، مخاطب خود را به اندیشه وامی‌دارد. ظاهرا او در دنیایی موازی چیزهایی را می‌بیند که بسیاری از مردم نمی‌بینند. اما کاوش حافظهٔ تاریخی مردم چشم آن‌ها را به واقعیات انکارناپذیر باز خواهد کرد…
پینار و قدر شب پیش از اینکه بخوابند، حنایی که خواهرش سحر آماده کرده بود را به کف دستان‌شان مالیده جوراب‌های کهنه‌ی‌شان را مثل دست‌کش به دستان‌شان کردند و به رخت‌خواب‌شان خزیدند. لحظه‌یی بعد سحر نیز آمده در…
یه بار دیگه، فقط یه بار دیگه تنهاییمو می‌چلونم. از همینجا. اول یه جیغ بلند می‌کشم تا آروم بگیرم، بعد به رستم فکر می‌کنم. به رستم حسود، حقه‌باز، عامی، زخم خورده‌ی سرما و نامردیا و بوقچیا و فقری که همیشه…
ترجمه صرفا پردازش جملات و گرامرِ یک زبان به زبان دیگر نیست. فقط یک مهارت فنی نیست، بلکه کاری هنری‌ست. مترجمان هم گاهی در نقش نمایندهٔ ادبی ظاهر می‌شوند و عامل بازشناسی و زمینه‌ساز موفقیت آثار ادبی می‌شوند…
آیا ادبیات هیچ تاثیری بیرون از مرزهای فرهنگ می‌تواند داشته باشد؟ آیا ادبیات قدرت تغییر دادن روند تاریخ را دارد؟ آیا بدون ادبیات داستانی، تاریخ جهان اصلا فرقی می‌کرد؟
ادبیات گمانه‌زن معمولا به عنوان اصطلاحی کلی برای اشاره به داستان‌های عامه‌پسند یا روایت‌هایی به کار می‌رود که در ژانر علمی‌تخیلی یا فانتزیِ خاصی قرار نمی‌گیرند. حتی گاهی به‌خاطر وسعتش آن را «ابر ژانر» می‌نامند…
در شهر ولادیمیر تاجر جوانی به‌نامِ ایوان دیمیتریچ آکسیونوف زندگی می‌کرد که دو مغازه و یک خانه داشت. آکسیونوف مردی جذّاب و بذله‌گو با موهای مُجعدِ بور و عاشق آوازه‌خوانی بود که همه از مصاحبت با او لذّت می‌بردند…
پاورز یکی از قوی‌ترین صداهای ادبیات آمریکاست. آثار او هر چیزی را کاوش می‌کنند؛ از هوش مصنوعی گرفته تا رویای آمریکایی، طبیعت، حیات فرازمینی، واقعیت مجازی، ژنتیک انسان، و درهم‌تنش زندگی بشر با قدرت‌های بزرگتر از خود…
داستان تخیلی می‌تواند آموزشی غنی و صحیح از یک دوره تاریخی یا یک فرهنگ ناآشنا به خواننده منتقل کند. ادبیات تاریخی قدرت عجیبی دارد که می‌تواند چشم ما را به ابعاد تازه‌ای از زندگی کوچک و آشفته معاصر باز کند. اما…
همه می‌دانستند: برای انتقام گرفتن رفت. خودش هم پنهان نکرده بود: «از حلقومش در می‌آرم». با گفتن این حرف شالش را آنقدر محکم کشیده و بسته بود که به او تذکر داده بودند: پاره می‌کنی. «من چرا همه گوشه و کنارهای روح…
صاحب رمانیایی کافه به کسانی که دور میز نزدیک در نشسته بودند، می‌گفت: «توی کافه من درباره‌ی هر چیزی بخواید می‌تونید حرف بزنید، الا سیاست. غیبت کنید، درباره ورزش حرف بزنید، حتی درباره سکس، اگه خوشتان می‌آید. ولی بحث سیاسی نکنید لطفاً. اشتهای همه خراب می‌شود.»