پیش‌بینی روند این همه‌گیری سخت است، ولی احتمالا ویروس کرونا به ویروسی بومی بدل خواهد شد که به مرور زمان به کُندی جهش پیدا می‌کند و آن‌قدر ملایم خواهد بود که ابتلای قبلی باعث سطح کافی ایمنی در برابر آن می‌شود…
Tag: کرونا
توانایی بالقوهٔ اومیکرون در به زانو در آوردن سیستم‌های ملی سلامت، بسیاری از کارشناسان حوزه بهداشت را نگران کرده است و باعث شده که برخی کشورها به اقدامات کنترلی سخت‌گیرانه‌ای دست بزنند…
چرا تقویتِ لایه‌های حفاظتی مهم است؟ چون واکسن‌ها فقط دیواری دفاعیْ دور بدن ما نمی‌سازند. ما با واکسن‌زدن، دیواری دورِ اعضای آسیب‌پذیرترِ جامعه می‌کشیم. و حتی حفره‌های کوچک در این دیوار، می‌تواند منجر به مرگ‌های ناخواسته شود.
تصور اینکه شخص دیگری بیاید و بسته‌ای آماده از معنای زندگی را به ما تحویل دهد، خواب و خیالی بیش نیست. هر‌کس باید برای خودش تصمیم بگیرد و به زندگی‌اش معنا ببخشد. به ویژه هنگامی که نظام زندگی وارونه می‌شود…
حسِ لامسه، اذهان و ابدانِ ما را به جهانِ اجتماعیِ اطراف‌مان پیوند می‌دهد. اگر لمس‌کردنْ به امر ممنوعه بدل شود، چه بر سرمان خواهد آمد؟
یکی از مهم‌ترین آثار کرونا، محدودشدن آزادی ماست. در سراسر جهان، حرکتِ مردم شدیدا محدود شده است یا تحت نظر و ردگیریِ دولت‌ها قرار دارد. گویا «آزادی» یکی از بزرگ‌ترین قربانیان کروناست.
درحالی که آزمایش واکسن کرونا امیدوارکننده به‌نظر می‌رسد و بن‌بست سیاسی افغانستان بر سر ریاست‌جمهوری قدری فروکش کرده، باید دید که آیا باز هم یک تلاش جهانی می‌تواند بیماریِ جدیدی را در افغانستان ریشه‌کن کند یا خیر.
کارشناسان بارها وبارها پیش‌بینی کرده‌اند که بحران کرونا همه چیز را عوض خواهد کرد. ولی آیا تجربۀ رعب‌آور این همه‌گیری، همچنین بشر را وادار خواهد کرد که در برخی توقعات سنگین‌تر خود تجدیدنظر کند؟
عربستان سعودی می‌گوید فقط یک هزار زائر مقیم این کشور را اجازه خواهد داد که مراسم حج امسال را ادا کنند. هر ساله حدود دو و نیم مسلمان از سراسر جهان به شهر مکه و مدینه می‌آیند تا در مناسک حج شرکت کنند. وزارت حج دولت عربستان گفته امسال هیچ زائری از بیرون از این کشور پذیرفته نمی‌شود.
در مواجهه با کرونا، رنج ملال و تنهایی ابتدایی‌ترین وضعیتی بود که تک تک انسان‌های این کره-ی خاکی را به شکلی تازه درگیر کرد. پس از مدتهای مدید، دگربار انسان به اعماق خود فرو رفت و طعم گس و تلخ تنهایی را چشید؛ تنهایی‌ای که به ناچار اجازه مستولی شدنش را میدهیم اما نهایتاً این مستولی شدن یادآورِ تنهاییِ بنیادین بشر است،
سرخک، اُوریون، فلج اطفال، و آبله‌مرغان چند نمونه از بیماری‌های عفونی هستند که زمانی خیلی رایج بودند، اما امروزه در بسیاری از کشورها به‌ندرت یافت می‌شوند، چون توسعۀ واکسن به ایجادِ مصونیت جمعی دربرابر آن‌ها کمک کرده است. در مناطقی که واکسیناسیون به‌خوبی پیاده نمی‌شود، گاهی شاهدِ شیوع بیماری‌های واکسن‌دار هستیم، چون در آن مناطق هنوز مصونیت جمعی ایجاد نشده است.
احتمالا این پایانِ جهان نیست. ولی مصیبتی خزنده با سرعتی دوچندان دارد دنیا را می‌گیرد؛ بلایی که عده‌ای از ما را می‌کُشد و بقیۀ ما را متاثر می‌سازد. همه‌گیریِ کرونا درواقع جدیدترین و غیرمنتظره‌ترین مورد از رشته مصائبِ پیش‌روی بشر است. مسکنِ طبیعیِ ما شتابان به چیزی ساختۀ بشر تبدیل شده، و به وضعی دچار می‌شود که با «تغییر اقلیم» حسنِ تعبیرش می‌کنیم ولی حتی نمی‌توانیم آن را مدیریت کنیم.