دیکتاتورها به هنجارهای بینالمللی اعتقاد ندارند. دیکتاتورها خودشان قوانینشان را تعیین میکنند. تنها اولویت دیکتاتورها بقاست و برای این کار تمام موازین اخلاقی را زیر پا میگذارند، و هر معاهدهای را نقض میکنند…
ایران انواع معاهدات بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی و اجتماعی و فرهنگی را امضاء کرده است، اما رژیم ایران مدام آنها را نقض میکند، حق اعتراض مسالمتآمیز را زیر پا میگذارد و به نیروی مرگبار و شکنجه متوسل میشود…
این یک انقلاب است. این آخر جاده برای جمهوری اسلامی است. این رژیم قابل اصلاح نیست. اصلاحات سالها پیش تست شد. با این نوع رژیم و این نوع رهبر، اصلاحات ممکن نیست. حکومتِ جایگزین را عبارت «زن، زندگی، آزادی» تعیین خواهد کرد…
حجاب اجباری و آمریکاستیزی دو مشخصه اساسی جمهوری اسلامی است که از آنها به عنوان ابزاری برای سرکوب استفاده میکند. با این حال امروز اعتراض علیه حجاب اجباری چنان گسترده است که همه طیفهای سیاسی را شامل میشود…
سال ۵۷ زنان علیه حجاب تظاهرات کردند، اما اعتراضشان شکست خورد و زنها به شهروندان درجه دو تبدیل شدند. این بار اما مردان ایرانی در کنار زنانِ ایرانی هستند و با صدای بلند حقوق آنها را مطالبه میکنند…
شاکلهٔ رهبری در اسلامِ سیاسی چیست؟ ماهیت و رفتار نظام اسلامی چگونه است؟ جایگاه بازیگران قدرت و مردم کجاست؟ منافع و عوارضِ حکمرانی در نظام اسلامی چیست؟ افق حکومت اسلامی و رهبرانش کجاست؟