برخلاف گذشته، گروههای اپوزیسیون ایرانی چه در داخل و خارج از ایران با پذیرش فرهنگ دموکراتیک، در حال همفکری با هم دربارهٔ یک بدیل جدی برای جمهوری اسلامی هستند، و در این کارزار زنان نقشی محوری به عهده گرفتهاند…
خیلیها از دموکراسی خوششان نمیآید، و وقتی نظامِ حاکمْ امکانِ گفتگوی آزاد و کشفِ خواستههای مردم را ندهد، تحققِ مکانیزمِ دموکراتیک ممکن نیست. ولی رهبران مستبد درهرحال مسئول اقدامات خود هستند و باید پاسخگو باشند…
دولتهای دیکتاتوری برای زیرنظر گرفتن مخالفانْ مجموعهای خیرهکننده از تکنولوژیهای نظارتی دارند. ولی جنبشهای اعتراضی کماکان رشد میکنند، و معلوم شده که زیر نظر بودنْ مردم را بیشتر به خیابانها میکشاند. اما چرا؟
دموکراسیهای دنیا در حال پیرشدن هستند؛ برای همین شاهد ریسکگریزی و انفعال سیاسی و تضعیف چشمانداز بلندمدت در این کشورها هستیم. و بهعنوان یک راهحل، شاهد افزایش مشارکت سیاسی نوجوانان در این کشورها خواهیم بود…
واقعیت این است که سیاستمداران زیاد دروغ میگویند و حتی خودشان هم تا حدی این را قبول دارند. اما اگر ناراستیِ سیاسیون ما را عذاب میدهد، باید این عذاب را متوجهِ خودشان کنیم…
رسانههای اجتماعی با توسل به مکانیسمهای راستیآزمایی یا بستنِ حساب کاربران، سعی در مهار اطلاعات غلط دارند. این اقدامات میتواند موثر باشد، اما درعینحال امکان مشارکت در گفتگو را از بسیاری از افراد میگیرد…
شب قبل باران باریده بود، و جبههٔ هوای سردی از اقیانوس اطلس میوزید. اما صبحگاه همهٔ اینها ناپدید شد. ابرها در زنجیرهٔ پیوستهٔ آبیرنگی گم شدند، و آفتاب بالا آمد و درخشید...
رواداری بهمعنای احترام به عقاید نیست. کسانی که فکر میکنند رواداری یعنی ناراحتنکردنِ دیگران، معنای آن را تحریف کردهاند. ایجاد تمایز بین این دو مفهوم نکتهای کلیدی در شناخت حقوق طرفین مناقشات عقیدتی است.
شیطانشناسی یک سنتِ سیاسیِ دیرینه در آمریکاست. تجربهٔ توطئههراسی در تاریخ آمریکا به ما هشدار میدهد که تهدیدِ واقعی از جانبِ اهریمن نیست؛ بلکه تهدید واقعی از جانبِ شیطانشناسانی است که خود را در جنگ با شیطان نشان میدهند…
فرهنگ حذف تهدیدی علیه جامعه است، چون در پیِ تشکیلِ جبههٔ عقیدتی است و نه دنبال حقیقت. باور به تکثر یعنی اینکه همزیستیِ عقاید مختلف در یک جامعه، نهفقط امکانپذیر که لازم هم هست، چون جامعه از آن سود میبرد.
در خارج از فرانسه، لائیسیته با نافهمی مواجه شده است که با توجه به روند جهانیسازیِ مالی جای تعجب ندارد. اما در فرانسه، جامعهٔ سیاسی بر جوامع خیالی ارجحیت دارد، چون تنها ساختاریست که میتواند هم آزادی و هم برابری را تضمین کند.