رادیواکتیوِ ناشی از آزمایشهای اتمی تا هزاران سال در زمین باقی میماند و یادگار نسل ما خواهد بود. وقتی آیندگان داستانِ ما را از زمین استخراج کنند، معلوم میشود که ما خودمان را نابود کردیم یا آیندهٔمان را ساختیم…
هیچ دلیل طبیعی وجود ندارد که مانع تکامل نظامی کشورهای کوچک شود، چون اندازه دیگر عامل تعیینکننده نیست. و کشورهای کوچکتر هم میتوانند به قدرتهای بزرگ تبدیل شوند: کشورهایی تعیینکننده و خطرناک.
وقتی زمانِ تحققِ ایدهای فرا میرسد، دیگر نمیشود جلویش را گرفت. و وقتی ایدهای منسوخ میشود، دیگر نمیشود حفظش کرد. منازعهٔ جدید اروپا و روسیه، جنگِ ایدههاست. این یک تضاربِ فکری بین امپریالیسم و دموکراسی است…
به نظر میرسد معایب ادارات قدیم، استفاده از دورکاریِ امروز را به خوبی توجیه میکند. زمانی که کاغذها و قفسهها پیشرفتهترین ابزار ذخیرهسازی اطلاعات بودند، اداراتِ افسردهکننده همچون شرّی ضروری به نظر میرسیدند…
دنیا از کشتارِ میدان تیانآنمن درس نگرفت. برعکس، وقتی همه در خواب غفلت فرو رفته بودند، استبدادِ دولت چین به جاهای دیگر هم سرایت کرد. دنیا باید بفهمد که بعد از ۳۳ سال، نمیتوان دولت چین را راضی کرد…
طبیعتگراییْ نیروی محرکهٔ علم است، و ادبیات مملو است از علم و دانش. برای برخی منبع تشویش است، ولی برای برخی منشأ آرامش. ولی آیا ادبیات میتواند احساساتِ واقعی و ژرف ما نسبت به علمِ بزرگ را بیان کند؟
در تئوری، تاریخ مجموعِ همهٔ رویدادهای تابهحال اتفاقافتاده است؛ اما در عمل، ممکن است داستانی باشد که ما برای خودمان و دیگران میسازیم تا اقدامات امروزمان را توجیه کنیم…
خاکپرستی و خونپرستی، عوامفریبی و شهوتِ کشورگشایی، به دورهٔ خاصی از تاریخ تعلق ندارد. اینها استعدادها و غرایز بشریست و اگر مراقب نباشیم و نهادهای ما آنها را مهار نکند، همیشه ما را تهدید خواهند کرد…
رویای پوتین برای احیای امپراتوری روسیه بر اساس این دروغ بوده که اوکراین ملتی واقعی نیست. متاسفانه این جنگ شاید طولانی باشد، ولی دیگر ثابت شده که اوکراین ملتی واقعیست و اوکراینیها مردمی با هویت واقعی هستند…
رهبران عربستان از مدتها پیش سعی کردهاند بهشکلی آگاهانه و تدریجی، نقش کاذب مذهب را از قدرت سیاسی جدا کنند؛ و حالا دیگر پادشاهی عربستان نیاز ندارد به یک ایدئولوژی توخالی پایبند باشد…
همهٔ بازنماییها جنبهٔ تفسیری دارند، ولی همهٔ آنها تفسیرِ برابری ارائه نمیکنند. نمایش واقعیت یا بازنماییِ تاریخ هم امری کمابیش تفسیری است، و تفاسیر برخاسته از ذهن افراد است، نه لزوما انعکاس خودِ واقعیت…
سندی گال گزارشگر کهنهکار اسکاتلندی سالها با احمدشاه مسعود دوست بود و اخیرا زندگینامهای دربارهٔ مسعود با عنوان «ناپلئون افغانستان» منتشر کرده است که تحلیل آن به درک ما از تاریخ افغانستان میافزاید…