ملتها چگونه در جنگ پیروزها میشوند؟ استراتژی بهتر، قدرت آتش برتر، و عزم رهبران، همهٔ اینها اهمیتی کلیدی دارند. اما یک عنصر حیاتیست که خیلی مواقع نادیده گرفته میشود. گرچه شاید امری ناملموس باشد…
ایران انواع معاهدات بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی و اجتماعی و فرهنگی را امضاء کرده است، اما رژیم ایران مدام آنها را نقض میکند، حق اعتراض مسالمتآمیز را زیر پا میگذارد و به نیروی مرگبار و شکنجه متوسل میشود…
حجاب اجباری و آمریکاستیزی دو مشخصه اساسی جمهوری اسلامی است که از آنها به عنوان ابزاری برای سرکوب استفاده میکند. با این حال امروز اعتراض علیه حجاب اجباری چنان گسترده است که همه طیفهای سیاسی را شامل میشود…
چند سالی بود که ایران در شُرف انقلاب قرار داشت. اینکه چرا تا به حال رخ نداده، نتیجهٔ موازنهٔ ترس بوده است. اما این وضع دوام نمیآورد. دیر یا زود سد میشکند. تغییر ابتدا تدریجی است، اما بعد ناگهان از راه میرسد…
«امالقرای جهان اسلام»، «کعبهٔ آمالِ مسلمانان جهان»، «مهد تمدن نوین اسلامی»، هر روز در حال پاککردنِ آبروریزی تازهای از چهرهٔ خود است. «رهبر مسلمانانِ جهان» راه میرود و توطئهٔ «عناصر آمریکایی» را خنثی میکند…
آینده، یک جای دور نیست. یک اسم نیست. بلکه در واقع یک «فعل» است، یک کنش است: چیزیست که ما امروز میسازیم. ما نمیتوانیم اجازه دهیم که آینده مثل موجی بیاید و بیاختیار ما را ببرد یا از طرفِ دیگران به ما دیکته شود…
شاکلهٔ رهبری در اسلامِ سیاسی چیست؟ ماهیت و رفتار نظام اسلامی چگونه است؟ جایگاه بازیگران قدرت و مردم کجاست؟ منافع و عوارضِ حکمرانی در نظام اسلامی چیست؟ افق حکومت اسلامی و رهبرانش کجاست؟
منافع همکاریهای علمی در حدی که طرفداران دیپلماسیِ علم مدعی بودهاند نیست. دیپلماسیِ علم این قدرت را ندارد که با یک تماس مستقیم با مسکو جنگ را تمام کند، بلکه فعلا میتواند متحدان واقعی را به هم نزدیکتر کند…
هویتی مشترک در دموکراسیها در حال شکلگیری است. سیاستِ «خاک و خون» که بر اساس هویتی نفاقافکن شکل گرفت، حالا با یک هویتِ سیاسیِ متعالی بر اساس ارزشهای آزادیخواهانه از جمله آزادی و کرامت و حقوق بشر روبهروست…
قدرت نرم صرفا به رفتار بینالمللی یا به آمریکا محدود نمیشود. بسیاری از سازمانها و کشورهای کوچک هم قدرت جذب دارند؛ و دستکم در دموکراسیها قدرت نرم مولفهای ضروری برای رهبری محسوب میشود…