تصمیم به داشتن یا نداشتنِ فرزند، دلایل پیچیده‌ای می‌تواند داشته باشد، مثلا ممکن است ناشی از مسائل مالی، یا محیط زندگی، یا نقش‌های جنسیتی باشد. اما ظاهرا ایدئولوژیِ سیاسی هم در این تصمیم نقش دارد…
فرهنگ ما آمیخته به تلافی‌جویی‌های کودکانه است؛ تا حدی چون دچار نابرابری‌ست. ولی ما نمی‌توانیم با مجازات دیگران به سمت جامعه‌ای عادلانه‌تر گام برداریم.
زندگی یعنی خاطرات. بدون خاطره نه زندگی هست، نه انسان و نه هویت. برای ساختن یک خاطره به بیش از یک نفر نیاز هست. اصلا به یک جامعه نیاز است. خاطره یعنی زندگی. خاطره یعنی جامعه.
انسان در تلاشش برای دفاع از خود دربرابر دشواریِ زیستن، معنا را می‌یابد یا می‌سازد؟ شاید انسان امروز نیاز دارد جهان واقع را همان‌طور که هست بپذیرد، بیهوده و بی‌معنی.
تمام زندگی‌ام سعی کردم مثل مادرم بشوم، اما حالا ناگهان از خودم پرسیدم آیا به‌جایش می‌توانستم مثلِ پدرم بشوم؟ می‌توانستم این‌جا زندگی کنم؟ می‌توانستم آزاد و مستقل باشم؟ می‌توانستم خیلی راحت بگویم نه؟
چرا تقویتِ لایه‌های حفاظتی مهم است؟ چون واکسن‌ها فقط دیواری دفاعیْ دور بدن ما نمی‌سازند. ما با واکسن‌زدن، دیواری دورِ اعضای آسیب‌پذیرترِ جامعه می‌کشیم. و حتی حفره‌های کوچک در این دیوار، می‌تواند منجر به مرگ‌های ناخواسته شود.
حسِ نفرت تا حدی مفید است، اما ممکن است چنان شدتی بگیرد که عواقبی منفی به بار آورد. حسّ انزجار می‌تواند تصمیمات شغلی شما را کاملا متاثر کند، و نفرتِ شَدید می‌تواند منجر به اختلالات روانیِ فلج‌کننده‌ای شود…
این جمله دعاست یا نفرین؟ «تو»یی که مورد خطاب قرارگرفته، ستم کرده و ناحق گفته است و گوینده‌ی جمله آرزو می‌کند ظلم او به خودش برگردد؟ یا مهربانی نشان داده و انصاف خرج کرده و گوینده‌ی جمله دست به دعا برداشته است…
هانتر دوئرتی آدامز، مشهور به پَچ آدامز، پزشک، کمدین، فعال اجتماعی و نویسندۀ امریکایی است که همه فعالیت‌های شغلی، فرهنگی و اجتماعی خود را به‌نوعی با محوریت شوخی سامان داده است…
بسیاری از مردم دنیا بودیسم را دینی صلح‌آمیز می‌دانند. اما تقریبا از همان ابتدای پیدایش آن، پیروانش درگیر خشونت بوده‌اند، و امروزه هم شاهد خشونتِ بوداییان هستیم. با این‌حال، مسالمت‌جوییِ بودیسم، بی‌پایه و اساس نیست.
زیباییِ آموزش این است که می‌تواند درد و رنج را التیام دهد؛ و آزادی بیان وقتی ارزش دارد که همه از آن برخوردار باشند. این درمورد تاریخ هم صادق است: اگر نسبت به رنج دیگران حساسیتی وجود نداشته باشد، معنایی ندارد.
خلق هنر برای کودکان فعالیتی ارزشمند است؛ هم برای بهبود مهارت‌های حرکتی و هم مهارت‌های ارتباطی آن‌ها. هنر به رشد خودانگارهٔ کودکان کمک می‌کند و حتی نوزادان می‌توانند آن را تجربه کنند…
