مردسالاری در ایران نمرده است
سلطه بر زنان، به دین و مذهبیون محدود نمیشود. زنستیزی نه فقط از سوی طرفداران رژیم اسلامی، که از سوی مردان و زنانِ سکولارِ شاهدوست هم ترویج میشود. در نظام عقیدتیِ قرونوسطاییِ اینها، زنِ مستقلْ جلف و هرزه است…
سلطه بر زنان، به دین و مذهبیون محدود نمیشود. زنستیزی نه فقط از سوی طرفداران رژیم اسلامی، که از سوی مردان و زنانِ سکولارِ شاهدوست هم ترویج میشود. در نظام عقیدتیِ قرونوسطاییِ اینها، زنِ مستقلْ جلف و هرزه است…
تصاویر اعتراضات ایران بسیار نیرومند و گیراست؛ بهخصوص آنکه عناصر فراوانی از نافرمانی را در خود دارد. استفادهٔ زنانِ ایران از تصاویر برای اعتراض به سرکوب جنسیتی رژیم ایران پیشینهای دارد که الهامبخش امروز است…
در کنار دختران و زنانی که به ضرب گلوله و باتون کشته میشوند، تعداد زیادی از پسران و مردان هم کشته شدهاند. این نسل نه فقط خشم خود را، بلکه غضب و تحقیر و توهین و دلشکستگی و بیعدالتی تمام ۴۳ سال گذشته را با خود حمل میکند…
«امالقرای جهان اسلام»، «کعبهٔ آمالِ مسلمانان جهان»، «مهد تمدن نوین اسلامی»، هر روز در حال پاککردنِ آبروریزی تازهای از چهرهٔ خود است. «رهبر مسلمانانِ جهان» راه میرود و توطئهٔ «عناصر آمریکایی» را خنثی میکند…
برای حکومت ایران و طالبان، کنترلِ بدنِ مردم بهطور عام و حجابِ اجباری بهطور خاص، یک مسئلهٔ هویتی و حیاتیست. یعنی «حجاب اختیاری» تهدیدِ وجودی محسوب میشود. این رژیمها با وسواسِ کنترل بر انسان شکل گرفتهاند…
جنگ با حقوقِ انسانْ یعنی خودفریبی و خودکشی. «زورسالاری» ایدئولوژیِ ضدانسانی و ضدزندگی است که به دیکتاتوریِ «نرسالار» ختم میشود: یک نظامِ زنستیزِ مردستیزِ انسانستیزِ جهانستیز که همه منتظرِ مرگ آن هستند…
برخلاف گذشته، گروههای اپوزیسیون ایرانی چه در داخل و خارج از ایران با پذیرش فرهنگ دموکراتیک، در حال همفکری با هم دربارهٔ یک بدیل جدی برای جمهوری اسلامی هستند، و در این کارزار زنان نقشی محوری به عهده گرفتهاند…
هوکس زندگی کاری خود را صرف مقابله با ساختارهای سرکوب و سلطهورزی کرد. کتابهای او به عشق زنانه و مردانه میپردازند و با گذشت سالها کماکان محبوب و مطرحند و منبعی ارزشمند برای مسائل مختلف عاطفی به شمار میروند…
تمام زندگیام سعی کردم مثل مادرم بشوم، اما حالا ناگهان از خودم پرسیدم آیا بهجایش میتوانستم مثلِ پدرم بشوم؟ میتوانستم اینجا زندگی کنم؟ میتوانستم آزاد و مستقل باشم؟ میتوانستم خیلی راحت بگویم نه؟
وقتی مورخانِ آینده در پی شرح حال دانشمندان زن، تاریخِ ما را واکاوی میکنند، چه خواهند یافت؟ ردّ پایی مبهم از زنانی که حذف و سانسور شدند، قربانی تبعیض شدند، و به وادیِ نسیان سپرده شدند؟
مُد و سبک لباس، هم تغییراتِ جامعه را عیان میکند و هم به تغییر کمک میکند؛ لزوما منشاء تغییر نیست. طراحان برجستهٔ مد، در جذبِ تغییرات و تسریع آنها نقش هوشمندانهای داشتهاند: آنها روی خودآگاهِ جامعه دست میگذارند…
قدرتمندان معمولا مدافع وضع موجود هستند. وقتی یک ایدئولوژیِ ظالمانه به هنجار بدل میشود یا مشروعیتِ الهی مییابد، به ابزار سرکوب بدل میشود. مبارزهٔ جسورانهٔ زنان با نرسالاری، بخشی از مبارزهٔ تاریخی بشر با جهالت بوده است…