تکاملی که طی بدویت آدمی به کندی و دور از چشم و بسته به نیاز پیش میرفته، در جهان فیلم که با انسان شعورمندِ پردازشگر مواجه هستیم، در پیش چشمِ حافظهدار و ذهن تثبیتگر انسان مدرن رخ میدهد…
«وقت مردن نیست» شاید بین یک شخصیت کهن و جاودانه و نسخهٔ مدرنی از او تعادلی ماهرانه ایجاد میکند، ولی بزرگترین ایرادش این است که هر کاری دنیل کریگ اینجا انجام داده، در فیلمهای قبلیاش بهترش را انجام داده…