مولانا جلال الدین میگفت: «عشق آموخت مرا شکل دگر خندیدن». میتوان به جای آن عشق «طنز» هم گذاشت. در نظر من، هدف طنز همان آموزش «شکل دگر خندیدن» است. به این معنا که شما در طنز چیزهایی را به دیگران نشان میدهید که دیگران احتمالا نتوانستهاند ببینند؛ اما طوری نشان میدهید که دیگران وقتی آن را میبینند خنده شان میگیرد.