مردم در طول عمر خود به صورت فردی (در بهترین حالت) پیوسته رشد می‌کنند و به بلوغ می‌رسند. بنابراین شما در ۴۵ سالگی، نه تنها آگاه‌تر و عاقل‌تر از نسخه‌ٔ ۲۵ سالگی‌تان هستید، بلکه در کل انسان متفاوتی خواهید بود؛ چه از نظر فیزیکی و چه از نظر ذهنی. با این وجود، نسخه‌ی ۴۵ ساله و نسخه ۲۵ ساله‌ٔ نابالغ‌تر و خام‌تر شما، در اکثر جوامع، تحت مجموعه‌ای از قوانین و محدودیت‌های یکسان زندگی می‌کنند. پس چرا، ۱۸ یا ۲۱ سالگی را به عنوان نقطه‌ٔ عطف عمر یک فرد در نظر می‌گیرند و جامعه می‌گوید همه در این سن باید از نظر قانونی در یک سطح قرار گیرند؟
