گیراگُوسیان تمام جهان را در پژواک «پادشاه سکوت» خود خلاصه کرده. او جملهای دارد دربارۀ شعر و رمان که فراگیر برای تمام هنرهای فکریِ زبانی است: «شاعران و نویسندگان جادوگرهایی متعالی و بهغایت رسیدهای هستند که جهان را به تعالی می برند.»
در تبعیدم و هرازگاهی نجواکنان با تو چیزهایی میگویم؛ و تو این را نمیدانی. سرم بر تخت است و پاهایم تکیه بر دیوار و نگاهم را مستقیم به پاهایِ تکیهزدهام بر دیوار دوختهام. و اینچنین، با تو شریک میشوم…