Day: خرداد ۶, ۱۳۹۹

چند هفته پیش خبرهایی از قول مقام‌های دولتی افغانستان منتشر شد که حدود ۵۰ کارگر مهاجر افغان که می‌خواستند بدون اجازه وارد ایران شوند، در مرز دستگیر شده‌اند و مرزبانان ایران آنها را مجبور کرده‌اند خود را رودخانه هریرود بیندازند، و عده‌ای از آنها در رودخانه غرق شده‌اند. عکس‌ها‌یی از اجساد قربانیان و روایت‌هایی از یکی از همسفران آنها نیز در رسانه‌ها منتشر شد. اما مقامات ایران، از جمله نیروی مرزبانی این اخبار را کاملاً تکذیب کرده‌اند، و قرار شده نمایندگان دو طرف مشترکاً درباره‌ی این حادثه تحقیق کنند. این ماجرا بار دیگر توجه افکار عمومی را به نحوه‌ی برخورد ایرانی‌ها با افغانستانی‌های ساکن ایران جلب کرده است. در این گفتگو با عزیز حکیمی، روزنامه‌نگار افغانستانی ساکن بریتانیا و سردبیر سایت «نبشت» درباره‌ی جنبه‌های مختلف هم‌زیستی ایرانی‌ها و افغانستانی‌ها در ایران گفتگو کرده‌ایم.
در‭ ‬گوشه‌ای‭ ‬توقف‭ ‬می‌کنیم،‭ ‬کمی‭ ‬دورتر‭ ‬از‭ ‬جمعیت‭. ‬در‭ ‬جست‌وجوی‭ ‬یک‭ ‬مکان‭ ‬مناسب‭ ‬هستیم؛‭ ‬یک‭ ‬جای‭ ‬خیلی‭ ‬خوب‭ ‬و‭ ‬وسیع‭ ‬که‭ ‬به‭ ‬‌‌هرسو‭ ‬دید‭ ‬داشته‭ ‬باشیم‭ ‬و‭ ‬بتوانیم‭ ‬به‌‭ ‬دَور‭ ‬خود‭ ‬بچرخیم‭ ‬و‭ ‬آزاد‭ ‬باشیم‭. ‬نگاه‌‌مان‭ ‬به‌جمعیت‭ ‬است،‭ ‬بیشتر‭ ‬به‭ ‬صف‌های‭ ‬منظمی‭ ‬که‭ ‬بسته‌اند‭ ‬و‭ ‬در‭ ‬میان‌شان‭. ‬خیلی‭ ‬با‭ ‬شکوه‭ ‬و‭ ‬پر‭ ‬اُبهَت‭ ‬به‭ ‬نظر‭ ‬می‌رسند‭. ‬چند‭ ‬گامی‭ ‬که‭ ‬پیش‭ ‬برویم،‭ ‬به‭ ‬جمعیت‭ ‬می‌رسیم‭. ‬نزدیک‭ ‬می‌شویم‭. ‬مردمان،‭ ‬وقتی‭ ‬وجود‭ ‬ما‭ ‬را‭ ‬از‭ ‬نزدیک‭ ‬می‌بینند،‌‭ ‬سرهای‌شان‭ ‬‌را‭ ‬می‌گردانند‭ ‬و‭ ‬طرف‭ ‬ما‭ ‬نگاه‭ ‬می‌کنند‭ ‬و‭ ‬چیزهایی‭ ‬می‌گویند‭ ‬با‭ ‬هم‭ ‬که‭ ‬نمی‌شنویم‭. ‬احتمالاً‭ ‬وجود‭ ‬ما‭ ‬در‭ ‬این‌جا‭ ‬برای‌شان‭ ‬غیرمنتظره‭ ‬است‭.‬
یک چشمم به اَپ آبیِ تلگرام است و چشم دیگرم به "هیوم". به خود هیوم که نه، خدابیامرزدش. به قبر گنبدی شکلش و به استاد جوانی که رو به روی قبر هیوم در فضای سرسبز قبرستان ایستاده است و دارد از «روح جمعی» حرف می‌زند.