طبیعت‌گراییْ نیروی محرکهٔ علم است، و ادبیات مملو است از علم و دانش. برای برخی منبع تشویش است، ولی برای برخی منشأ آرامش. ولی آیا ادبیات می‌تواند احساساتِ واقعی و ژرف ما نسبت به علمِ بزرگ را بیان کند؟