طبیعتگراییْ نیروی محرکهٔ علم است، و ادبیات مملو است از علم و دانش. برای برخی منبع تشویش است، ولی برای برخی منشأ آرامش. ولی آیا ادبیات میتواند احساساتِ واقعی و ژرف ما نسبت به علمِ بزرگ را بیان کند؟
در علم امروز سوالات بزرگی وجود دارد؛ سوالاتی که هزاران سال بشر از خود میپرسیده است. شاید هرگز جواب این پرسشهای عمیق را پیدا نکنیم. ولی این ذات بشر است که جستجوگری کند و دنبال جواب آنها باشد…
علم، مذهب نیست، و حقیقتِ علمی بر مبنای منطق و آزمایش و مشاهداتِ قابلاثبات شکل میگیرد. اما در دوران قدیم، مشاهداتِ واقعی اهمیتِ چندانی نداشت. مثلا برای ارسطو و پیروانش، منطقْ بالاترین داورِ حقیقت بود.