تکاملی که طی بدویت آدمی به کندی و دور از چشم و بسته به نیاز پیش می‌رفته، در جهان فیلم که با انسان شعورمندِ پردازش‌گر مواجه هستیم، در پیش چشمِ حافظه‌دار و ذهن تثبیت‌گر انسان مدرن رخ می‌دهد…
Tag: حسین پدرام
کنار آمبولانس ایستاده‌ام و به پدرم نگاه می‌کنم که دارد از خیابان رد می‌شود. به آن سوی خیابان که می‌رسد، قبل از آنکه سوار ماشین رضا شود، برمی‌گردد و می‌گوید: «پس اول جاده فیروز وایستید.» سر تکان می‌دهم و…
وقتی «ماسارو» در دقایق پایانی دروازه را ترک کرده بود، من از آنچه که در دنیا می‌گذشت، بی‌خبر بودم. آن سال که به گمانم ۷۴ بود، روز جهانی کودک تلویزیون دو قسمت از فوتبالیست‌ها را در یک روز نشان داد…
تصور زیستن در حبسی دائم تمرکز زیادی می‌طلبد، چرا که قرار گرفتن دقیق در آن حالات با اشراف به همه جزئیات آن موقعیت، نمی‌تواند تنها در چشم به هم گذاشتنی معمول فرض شود.
فیلم یادآور می‌شود که انسان مَرکب این حرکت مستمر و بی‌زوال است و در خارج از جهان فیلم ما می‌دانیم بشر همواره و امروز بیش از پیش درصدد خلق ابزاری برای گریز از این حرکت بی‌وقفه و شتابناک است؛ و عشق یکی از این ابزارهاست.
ما در آستانه ورود به سده جدید شمسی هستیم. آخرین روزهای قرن چهاردهم برای ما که تجربه‌های دیگر مردمان جهان پیش رویمان است، چطور می‌تواند بگذرد؟ به اعتقاد من کسانی که این تجربه را دارند...
راستش این خصیصه پشت‌گوش‌اندازی خودم را هم خیلی آزار می‌دهد، اما چه کار کنم که کاریش نمی‌توان کرد. این طور بار آمده‌ام. یادم است به خاطر همین عارف مسلکی در دانشگاه آخرین نفری بودم که در آخرین دقایق برای...