شیطان‌شناسی یک سنتِ سیاسیِ دیرینه در آمریکاست. تجربهٔ توطئه‌هراسی در تاریخ آمریکا به ما هشدار می‌دهد که تهدیدِ واقعی از جانبِ اهریمن نیست؛ بلکه تهدید واقعی از جانبِ شیطان‌شناسانی است که خود را در جنگ با شیطان نشان می‌دهند…
زبان‌ها در حال تکاملند. گاهی زبان‌های متفاوت درنتیجهٔ قرابتِ جغرافیاییْ پیوندهای نیرومندی تشکیل می‌دهند و به نظر می‌رسد مجاورتِ جغرافیایی به مرور زمان باعث تشکیل گروه‌های زبانیِ قدرتمندی شود و آیندهٔ زبان‌های دنیا را به‌طرز چشمگیری تغییر دهد…
علاقه، دوستی، و عشق، عواطفی متفاوت هستند، اما افراد اغلب متوجه تفاوت آن‌ها نمی‌شوند. این عواطف به‌راحتی ما را سردرگم می‌کنند، اما تمایزاتی وجود دارد که می‌تواند این سردرگرمی را از بین ببرد.
هنگامی که آثار پسانوگرایانی نظیر براتیگان، جان بارت، کُرت وُنهگات و دیگران را میخوانیم، این پرسش مطرح میشود که چگونه میتوان نظامِ معناییِ منسجمی از این آثار استخراج کرد؟ آیا اساساً اینکار ممکن است؟
کشف و استقبال، جدایی و پیوندِ مجدد، نادیده گرفته‌شدن، نوآوری و تشویق، تمسخر و به‌حاشیه‌رفتن، و نهایتا احترام. دوران حرفه‌ای طولانی گروه موسیقی بی‌جیز، سرشار از فراز و نشیب‌های باورنکردنی بوده است. اما بی‌جیز کماکان زنده است.
اضطراب اجتماعی عاملی روانی‌ست که در تمام طول زندگی با ماست؛ آدمِ سالم هرگز آن را از دست نخواهد داد. اما میزان بالای آن می‌تواند مایهٔ بروز مشکلاتِ حاد یا اختلالات جسمی و روانی، و حتی مرگ شود.
دو و نیم قرن پس از تولد بتهوون، موسیقی او هنوز در اعماق جان شنوندگانش طنین‌اندازِ تجربهٔ آزادی‌ست. آزادیِ اراده کماکان در کانون موسیقی بتهوون قرار دارد و موسیقی او صدای آزادی‌خواهی بشر است.
ما احتمالا هیچ‌وقت نمی‌توانیم از حملات تروریستی، کلاهبرداری‌های اینترنتی یا کلاهبرداری‌های پیچیدهٔ دیگر پیشگیری کنیم. اما با استفاده از علم خلاقیت، می‌توانیم زندگی را برای مبتکرانِ بدخواه تا جای ممکن سخت و دشوار کنیم.
فساد اخلاقی، تبعیض جنسی، سیاست‌بازی، و جنگ؛ مهابارات یا همان رزم‌نامه، یک حماسهٔ رنگارنگ هندی است که با روزگار ما کاملا همخوانی دارد و گویی درس عبرتی‌ست که برای دوران ما نوشته شده است.
وجودِ شبح یا روحِ مردگان، با قوانین علوم طبیعیِ مدرن جور درنمی‌آید، و ظاهرا این پدیده نیازمند توضیحِ علمی است. چرا بسیاری از مردم به ارواح و اشباح اعتقاد دارند؟
ما خیال می‌کنیم می‌توانیم حیاتِ شهری را از محیط‌زیست تفکیک کنیم، و با سیمان و شیشه و فولاد، فضایی مجزا به اسم «شهر» جعل کنیم. ولی هربار که محیط‌زیست قدرتش را به رخِ ما می‌کشد، این دروغ آشکارتر میشود.
ارسطو مدعی بود آدم‌ها مخلوقاتی منطقی هستند و درونِ یک مدینهٔ سیاسی می‌توانند شکوفا شوند. اما طبیعت انسان این‌گونه نیست و رویای سیاست‌گذاریِ منطقیْ دور از واقعیت است.
