رمان «پیادهروی طولانی» که کینگ در دوران دانشگاه در دههٔ ۱۹۶۰ نوشت، جوانانی را تصویر میکشد که در ماراتنی مرگبار برای سرگرمی با هم رقابت میکنند. نسخهٔ سینمایی جدیدش یادآوریست از اینکه این رمان پیشبینیکنندهٔ عصر تلویزیونِ واقعنما بود…
همین که یکی از پاهایش را درون آب فروبرد، رویش را برگرداند و به زنش نگاه کرد؛ انگار میخواست خودش را مجاب کند که خوشبختی و شادی بسیار نزدیک است. چهرهی زن هنوز پوشیده از لبخندی بود که لحظهای کوتاه نمایان و محو شد…
در عصر دیجیتال، کلاسیکها همچنان به عنوان منابع آموزش، سرگرمی و تحلیل اجتماعی عمل میکنند و نشان میدهند که ادبیات، حتی پس از گذشت سالها، میتواند پلی بین نسلها، فرهنگها و تجربههای انسانی باشد…