«آشغال‌های دوست‌داشتنی» روایت‌گر دردهایی است که در گذر سالیان بر ایرانیان به مثابه یک خانواده گذشته است. محسن امیریوسفی این دردهای تاریخی را بر بستر یکی از مهم‌ترین رخدادهای معاصر ایران یعنی اتفاقات ۸۸ روایت می‌کند. فیلم البته از روایت دردها فراتر می‌رود؛ تندروی مذهبی، سانسور، محدودیت، اعدام، جنگ، مهاجرت و غیره، همه و همه دردهایی است که این فیلم به‌واسطه خلق یک موقعیت در سال ۸۸ پیش می‌کشد تا آنچه بر این ملت گذشته را تصویر کند.
محمدحسین مهدویان در سینمای ایران بی‌شباهت به استیون اسپیلبرگ در سینمای هالیوود نیست؛ هر دو کارگردانانی متبحرند که از نظر درک و شناخت سینمایی در سطح بالایی قرار دارند و در کارگردانی فوق‌العاده ظاهر می‌شوند. اما هیچ کدام کارگردانِ مولف نیستند؛ بلکه صرفا مجری چیزی هستند که از آن‌ها خواسته می‌شود.
باور رایج در مورد نخستین نشریه ایران چنان شکل گرفته که اغلب مردم نشریه «وقایع اتفاقیه» را به‌عنوان «نخستین روزنامه» ایران می‌پندارند؛ حال آنکه این نشریه نه «نخستین» بود و نه «روزنامه».
امروز، دوم فوریه سالگرد پایان «نبرد استالینگراد» است، خونین‌ترین نبرد جنگ جهانی دوم که پنج ماه و یک هفته و سه روز (از ۲۳ آگوست ۱۹۴۲ تا ۲ فوریه ۱۹۴۳) به طول انجامید و طی آن بین یک میلیون هشتصد هزار تا دو میلیون نفر کشته، مجروح و مفقودالاثر شدند.
نمایشگاه عکس «پودیوم، دو»، زنان، مبتلایان به سندروم داون، کودکان کار و کودکان مهاجر و دیگر گروه‌هایی به تصویر کشیده شده‌اند که در زندگی اجتماعی با محرومیت و تبعیض روبرو هستند. اما این همه ماجرا نیست؛ عکاسان این نمایشگاه نشان داده‌اند که محرومیت اجتماعی این گروه‌ها در فوتبال هم مشهود است
رنگ‌ها در دنیای امروز مفاهیم متفاوتی تداعی می‌کنند؛ جریان‌های سیاسی و برندهای تجاری هر دو به اشکالی مختلف از رنگ‌های خاص برای ابراز وجود استفاده می‌کنند. طوری که به مرور زمان برخی رنگ‌ها با برخی معنا عجین شده. نشریه نبشت چگونه می‌تواند در این دنیای رنگی بی‌رنگ بماند؟
کمتر از دو دهه از مهاجرت اجباری خوانندگان پاپ به دلیل عدم کسب مجوز و توقیف فیلم‌ها به دلیل صدای یک خواننده داخلی می‌گذارد، اما امروز خوانندگانی خاص پیش از کسب مجوز انتشار آلبوم، تور کنسرت‌های سراسری برگزار می‌کنند و باز هم بدون مجوز آلبوم، با وجود موسیقی سطح پایین خود در جشنواره موسیقی فجر اجرا می‌کنند. در واقع، موسیقی در طول این سال‌ها از یک تابو به ابزاری هژمونیک برای تزریق یک سبک زندگی خاص تبدیل شده است.
باشگاه فوتبال «دپورتیوو پالستینو» در سال ۱۹۲۰ توسط چند مهاجر فلسطینی در سانتیاگو شیلی تاسیس شد و تا به‌حال دو بار قهرمان لیگ برتر شیلی شده، سه بار نیز عنوان قهرمانی جام حذفی این کشور را به دست آورده و یک بار نیز به نیمه‌نهایی جام لیبرتادورس، معتبرترین جام باشگاهی آمریکای جنوبی صعود کرده است.
همه چیز از خرابکاری آمریکایی‌ها شروع شد؛ توطئه آمریکایی در عملیات تروریستی انفجار یک کشتی مملو از مواد منفجره در بندر هاوانا در اوایل مارس ۱۹۶۰، منجر به کشته شدن بیش از ۱۰۰ نفر از شهروندان کوبا شد. فیدل کاسترو فردای روز انفجار را به عنوان روز تشییع جنازه و ادای احترام به قربانیان این عملیات تروریستی اعلام کرد، مراسمی که نوعی تظاهرات علیه سیاست‌های همچنان مداخله‌جویانه ایالات متحده بود.
