وقتی با آدم‌هایی روبه‌رو می‌شوید که به دلایلی ظاهرا منطقی دچار عقدهٔ خدایی هستند چه می‌کنید؟ این یکی از پرسش‌های زمان ماست که دورهٔ رهبران ابرثروتمند و عوام‌فریب است، ولی احتمالا همیشه جزو معضلات بشر بوده است…
بسیاری به این باورند که اختلافات فلسفی بر سر ماهیت و ریشه‌های حقوق بشر را باید کنار گذاشت. زیرا ما در قرن بیست و یکم زندگی می‌کنیم، قرنی که حقوق بشردر کنار افکار فلسفی در متن قانون نیز به شکل صریح و آشکار درج شده است.
تمدن غرب، دارالسلام، عالم مسیحیت، سرزمین مادری، جهان آزاد، ارض موعود، جهان سوم، پادشاهی چین، و امثال این‌ها، عمدتا واژگانی هستند که مردم برای تعریف مرزهای جغرافی استعمال می‌کنند؛ مرزبندی‌هایی که ممکن است فرهنگ یا ایدئولوژی خاصی را بر جغرافیای بخصوصی تحمیل کند.
هفتهٔ گذشته در فرانسه مهاجم ۱۸ ساله‌ٔ چچنی‌تباری گلوی یک معلم تاریخ را برید چرا که این معلم کاریکاتورهای پیامبر اسلام را به شاگردان خود نشان داده بود. آیا بریدن گلوی این معلم تاریخ «واکنش خشن و پراستیصال یک فرد به سرکوب از سوی اکثریت» بود؟
تعاملِ دانشگاه با محیط اطرافْ منافعی متقابل دارد، اما مشارکتِ عمومیْ دلایل اخلاقی و سیاسی هم دارد. مراکز علمی وجوهِ دولتیِ قابل‌توجهی دریافت می‌کنند، درنتیجه هزینه‌های علمی باید توجیهِ عام‌المنفعه هم داشته باشد.
چرا دیکتاتورها و قدرت‌طلبان این‌قدر طولانی در قدرت باقی می‌مانند؟ آن‌ها چگونه مردم را کنترل و طغیان‌‌ها را مهار می‌کنند؟ چگونه رقبای خود را از میدان به در می‌کنند؟ و چگونه فرایندهای ظاهرا دموکراتیک مثل انتخابات را دستکاری می‌کنند تا قدرت‌شان را تضمین کنند؟
یکی از مهم‌ترین آثار کرونا، محدودشدن آزادی ماست. در سراسر جهان، حرکتِ مردم شدیدا محدود شده است یا تحت نظر و ردگیریِ دولت‌ها قرار دارد. گویا «آزادی» یکی از بزرگ‌ترین قربانیان کروناست.
درحالی که آزمایش واکسن کرونا امیدوارکننده به‌نظر می‌رسد و بن‌بست سیاسی افغانستان بر سر ریاست‌جمهوری قدری فروکش کرده، باید دید که آیا باز هم یک تلاش جهانی می‌تواند بیماریِ جدیدی را در افغانستان ریشه‌کن کند یا خیر.
اولین بار نیست که رولینگ به خاطر برخوردش با مسئلهٔ تراجنسیت در آثار داستانی خود مورد انتقاد قرار می‌گیرد. از نظر بسیاری از مولفان، تمرکز بر شخصیت‌های تراجنسی در آثار رولینگ، از اصالت و همچنین شمولِ اجتماعیِ نوشته‌های او کم می‌کند…
«جهان پارسی‌زبان» جغرافیایی وسیع بود که زمانی از بالکان تا «خراسان بزرگ» را تحت پوشش خود داشت. آن‌چه بالکان غربی و خراسان بزرگ، این مناطق دوردست را به هم پیوند می‌دهد، زبان و فرهنگ پارسی اعصار گذشته است…
خواهرم خدیجه از کابل زنگ زد. کوتاه حرف زد. گفت دوباره مورد آزار و خشونت یکی از همکارانش در دانشگاه قرار گرفته است و اینبار تصمیم دارد علنی در مورد آن بنویسد. بیش از ده سال است که با این مساله درگیر است.
اخیرا، و برای اولین‌بار، انتشارات دانشگاه ادینبرو کتابی اختصاصی عنوانِ «بریجید بروفی: مولف، منتقد، و فعال آوانگارد» منتشر کرده. این متن گفتگوی ریچارد کانینگ، ویراستار این کتاب با کیت لوی، دختر بروفی است.
