عربدههای خاموشِ شهر ما تنهایی را میپسندم. دوباره فکر میکنم. کاش تنهایی پیتزا بود. حتمن تا آخرین لقمهاش را میجویدم. نه. کاش آدم بود. بخواهم صادقتر باشم، دلم میخواست آدم بود. تنگ در آغوش میگرفتمش. آره حتمن این کار را میکردم…