جادوی لمس‌کردن
حسِ لامسه، اذهان و ابدانِ ما را به جهانِ اجتماعیِ اطراف‌مان پیوند می‌دهد. اگر لمس‌کردنْ به امر ممنوعه بدل شود، چه بر سرمان خواهد آمد؟
مجله نبشت ۵ قوس/آذر ۹۹
حسِ لامسه، اذهان و ابدانِ ما را به جهانِ اجتماعیِ اطراف‌مان پیوند می‌دهد. اگر لمس‌کردنْ به امر ممنوعه بدل شود، چه بر سرمان خواهد آمد؟
ما قدر برق را نمی‌دانیم، ولی در آستانهٔ انقلابی بزرگ در نحوهٔ تولید و دسترسیِ نیروی برق هستیم. در عصر دیجیتالْ انرژی برق برای هر چیزی، از ارتباطات تا حمل‌ونقل تا امنیت ملی، هر روز اهمیتی حیاتی‌تر می‌یابد.
این احساس که حافظهٔ شما ضعیف است، شاید ناخوشایند یا حتی ترسناک باشد. و این مایهٔ تعجب نیست، چون حافظه، هویت ما را می‌سازد. تواناییِ تامل دربارهٔ گذشته و اشتراک‌گذاری آن، نقشی اساسی در هویت ما، روابط ما، و ظرفیت ما در تصور آینده دارد.
مریخ‌نوردِ پرسی حالا در پایگاه فضایی کندی قرار دارد و یک ماه دیگر پرتاب می‌شود. تیمِ فنی، آزمایشِ سفینه را تمام کرده و مرحلۀ تعبیۀ مریخ‌نورد را در داخل سفینه آغاز کرده است. به‌زودی این سفینه به سایت پرتابِ موشک ناسا منتقل شده و آن‌جا روی موشک اطلس ۵ سوار خواهد شد، تا موعدِ پرتابِ پرسی به مریخ فرا برسد.
«فرینولوژی» یا «جمجمه‌خوانی» چیزی شبیه کف‌خوانی است؛ جمجمه‌خوان با مطالعه برآمدگی و گودی‌های جمجمه ویژگی‌های یک فرد را تعریف می‌کند. امروزه برای ما جمجمه‌خوانی عملی باستانی و مربوط به ادوار تاریخ باستان است: جایی بینِ حجامت و اختراعِ دوچرخه. ما دوست داریم فکر کنیم که ارزش‌گذاریِ آدم‌ها برمبنای اندازه و شکلِ کلۀ آنها، دیگر شیوه‌ای کهنه و مردود است ولی جمجمه‌خوانی به شکلی مدرن دوباره بار دیگر سربرآورده است.
تولید فقط ۴۰ گوشی موبایل، تقریبا یک گرم طلا نیاز دارد، که تقریبا معادل استخراجِ یک تن سنگ معدن است. باتوجه به این‌که تولید لوازم الکترونیکْ مدام رو به افزایش است و موجودیِ طلای جهان محدود و رو به کاهش، ما چه‌طور می‌توانیم در سال‌های آینده، زنجیرۀ تامین این فلز گرانبها را حفظ کنیم؟
نیکلاس کار نویسند آمریکایی در کتاب تاثیرگذارِ «اینترنت با مغز ما چه می‌کند؟» توجه عمومی را به سوالاتی عمیق معطوف کرد که ما هنوز نتوانسته‌ایم آنها را به‌خوبی درک کنیم: آیا اینترنت ما را خنگ و کم‌هوش می‌کند؟ آیا این این فناوری منجر به افتِ شناختی یا تضعیف ما می‌شود؟
همۀ ما آدم‌هایی را می‌شناسیم که بسیار جوان‌تر یا پیرتر از سن‌شان، به‌نظر می‌رسند ـــ نودساله‌هایی که می‌رقصند تا چهل‌ساله‌هایی که نمی‌توانند دو کیلومتر بدوند. به زبان ساده دو نوع نوع سنِ مختلف وجود دارد: «سنِ بیولوژیک» که معیارِ کارکردِ بدن است، و «سنِ تقویمی» که برحسبِ تعداد سال‌های زندگی‌تان محاسبه می‌شود. دانشمندان معتقدند که احتمالا می‌توان این دو سنِ مختلف را به روش‌هایی از هم تفکیک کرد.
اگر به «عشق واقعی» باور دارید و به دختر همسایه که مادرتان برایتان پسندیده راضی نیستید، (و یا خیال ندارید به مادر پسر همسایه که در خانه شما را دارد از پاشنه درمی‌آورد، بله را بگویید) حتما این را هم شنیده‌اید، و یا حتی تجربه کرده‌اید، که یافتن نیمه‌گمشده کار چندان ساده‌ای نیست؛ و همین دشواری گاهی عجیب به نظر می‌رسد: شده تا بحال از خودتان بپرسید آخر چطور امکان دارد در این دنیای کلان، با هفت میلیارد و اندی جمعیت، پیدا کردن نیمهگمشدهاتان این‌قدر مشکل باشد؟
معجونِ عجیبی از زیست‌شناسی و هوشِ مصنوعی، منجر به تولیدِ اولین «ربات زندۀ» دنیا شده است. اخیرا یک تیمِ تحقیقاتی متشکل از دانشمندان و متخصصان رُباتیک، دستورالعملِ تولید یک ارگانیزم جدید را منتشر کرده‌اند که زینوبوت نام دارد و از سلول‌های بنیادی ساخته می‌شود. واژۀ «زینو» از اسمِ یک قورباغۀ آفریقایی ـــ که از سلول‌های آن برای تولید این ربات استفاده شده بود ـــ برداشته شده است.
برخی کشورها ازجمله ایران دست‌کم از یک دهۀ پیشْ جنگِ سایبریِ مخفی علیه آمریکا را شروع کرده‌اند، و عمدتا هم نه خودِ دولت آمریکا بلکه شرکت‌های زیرساختیِ این کشور را هدف گرفته‌اند. این تهدید علیهِ بخشِ خصوصی، در آینده خیلی بدتر هم خواهد شد و شرکت‌های تجاری باید برای آن آماده باشند. درواقع، بیشتر زیرساخت‌های حیاتی آمریکا تحت کنترلِ شرکت‌های خصوصی است و کشورهای متخاصم و نیروهای نیابتی آنها هم سرسختانه آنها را هدف گرفته‌اند.
وجود جی‌پی‌اس در دستگاه‌های مختلف به موقعیت‌یابی ما کمک کرده و جلوی گم‌شدن‌مان را می‌گیرد. اگر این سیستم کلا از کار بیفتد، کل سیستم حمل‌ونقل جاده‌ای، دریایی و رِیلی دربسیاری از کشورها مختل خواهد شد
